Mahin, charyzmatyczna wdowa po siedemdziesiątce, ma już dość. Zmęczona sypianiem do południa, niekończącym się wspominaniem przeszłości i towarzystwem hipochondrycznych rówieśniczek, postanawia udowodnić samej sobie, że życie ma jej jeszcze coś do zaoferowania. Pewnego dnia Mahin rusza więc w miasto. W trakcie swojej eskapady zatrzymuje się w uczęszczanej przez seniorów restauracji, gdzie zwraca uwagę na Faramarza. Z pozoru nieśmiały taksówkarz szybko ujawnia swoje bardziej rozrywkowe oblicze, stając się w oczach bohaterki idealnym kompanem do rozmowy, a może i czegoś więcej. Zafascynowana nowym znajomym Mahin łamie w końcu obyczajowe tabu i zaprasza obcego mężczyznę do domu. Czy willa kobiety okaże się azylem, w którym dwoje starszych ludzi skutecznie skryje się przed podejrzliwością policji obyczajowej i wścibskimi spojrzeniami? Przepełniony lekkością, a jednocześnie wyrazisty politycznie film rozgniewał irańskie władze, a twórcy zostali aresztowani za przedstawienie na ekranie kobiet bez hidżabu. Swój film zadedykowali uczestniczkom irańskich protestów kobiet.

Źródło: Piotr Czerkawski, MFF Nowe Horyzonty

Mahin, a charismatic widow in her seventies, has had enough. Tired of sleeping until noon, endlessly reminiscing about the past and the company of her hypochondriac peers, she decides to prove herself that life still has something to offer her. So one day Mahin sets out for the city. During her escapade, she stops at a restaurant frequented by senior citizens, where she notices Faramarz. The seemingly shy cab driver quickly reveals his more entertaining side, becoming, in the protagonist’s eyes, the perfect companion for conversation, and perhaps something more. Fascinated by her new acquaintance, Mahin finally breaks the moral taboo and invites the stranger into her home. Will the woman’s villa prove to be an asylum where the two elderly people successfully hide from the suspicion of the morality police and intrusive stares? The film, filled with lightness yet politically explicit, angered the Iranian authorities, and the filmmakers were arrested for depicting women without the hijab on screen. They dedicated their film to the participants of the Iranian women’s protests.

Source: Piotr Czerkawski, New Horizons IFF

Aktorka, scenarzystka i reżyserka urodzona w Teheranie. Studiowała w Akademii Sztuk Performatywnych w Göteborgu. Po ukończeniu uczelni zaczęła grać w szwedzkich spektaklach i irańskich filmach (m.in. w nagrodzonym na Berlinale „Closed Curtain” Jafara Panahiego i Kambuzii Partoviego). W 2018 roku wspólnie z Behtashem Sanaeehą wyreżyserowała swój pierwszy film – pełnometrażowy dokument „The Invincible Diplomacy of Mr. Naderi”.

Scenarzysta i reżyser filmowy urodzony w irańskim Szirazie. Ukończył studia architektoniczne, ale szybko zwrócił się w stronę kina. W 2015 roku po zrealizowaniu kilku reklam i filmów krótkometrażowych nakręcił swój pełnometrażowy debiut „Risk of Acid Rain”, którego współscenarzystką była Maryam Moghaddam. Od czasu „Ballady o białej krowie” z 2021 roku Moghaddam i Sanaeeha realizują swoje filmy fabularne w duecie.

Actress, screenwriter and director born in Tehran. She studied at the Academy of Performing Arts in Göteborg. After graduating from the academy, she began acting in Swedish plays and Iranian films (including Jafar Panahi’s and Kambuzia Partovi’s “Closed Curtain,” awarded at the Berlinale). In 2018, she co-directed her first film with Behtash Sanaeeha, a feature-length documentary “The Invincible Diplomacy of Mr. Naderi.”

Screenwriter and film director born in Shiraz, Iran. He graduated with a degree in architecture, but quickly turned to cinema. In 2015, after making several commercials and short films, he shot his feature-length debut “Risk of Acid Rain,” co-written by Maryam Moghaddam. Since “The Ballad of a White Cow” in 2021, Moghaddam and Sanaeeha have been making their feature films as a duo.